(Laat me niet lachen)
De Nederlandse Spoorwegen. Ja wat moet je nog zeggen over een organisatie met zo’n plaat voor het hoofd. Die zullen het wel nooit begrijpen. De rest van dit ‘Mentale Praatje’ is overigens niet doordrenkt van frustraties, maar meer van hilarische praktijk gevallen (althans …). Dus als ik ogenschijnlijk afgeef op de NS is dit louter opbouwende kritiek. Om even uit te leggen in wat voor perspectief de NS staat voor mij. Ik reis voor mijn werk twee maal daags met de trein.
Hedenmorgen op weg naar een training voor mijn baas was het weer zover … vertraging. De aldus omgeroepen vijf minuten vertraging werden er tien, werden er twintig. Tja … kut, want zo kom ik te laat, maar ja het kan gebeuren. Alleen dan komt er, nota bene hartje ochtendspits om 7:45, één treinstel in plaats van de gebruikelijke drie. En die zit al zo vol dat er hooguit één derde van de mensen die op het perron staan er nog bij kunnen. Op zo’n moment mag een NS medewerker blij zijn dat hij of zij niet in mijn buurt staat. En doen ze er helemaal goed aan niet tegen me te praten. Op een dag dat je naar je werk gaat en je komt wat later. Geen probleem, dan blijf je gewoon wat langer. Niets aan de hand. Omdat ik echter naar training moet wil ik op tijd zijn en sta ik op mijn tong te bijten om normaal te blijven doen. Maar dan krijg je de volgende uitdaging.
Het treinverkeer is twee kanten uit al ontregeld en dan komt er een Sneltrein. Die er overigens langer over doet dan de vertraagde Intercity die daarna weer dient te verschijnen. Voor de duidelijkheid, tussen Rotterdam en Utrecht slaat de Intercity Gouda ‘altijd’ over en de sneltrein stopt daar wel. Pak je die sneltrein heb je de kans dat je even later door de Intercity voorbij gereden wordt. Dus wat is nou sneller? Zoals een praktijk geval in het verleden al eens uit wees; Laat je die sneltrein gaan, kan het zomaar gebeuren dat de verlossende Intercity geheel uitblijft en dan ben je nog later. En geloof me, vragen stellen heeft geen zin, want ze weten het zelf ook niet. Ja de mensen die op het “spoorwegen controle centrum” zitten en alle treinen als lampjes op de muur voorbij zien schuiven (of zouden ze daar al beeld schermen hebben?). Maar probeer die maar eens te pakken te krijgen. Om het voorgaande geval kracht bij te zetten nog maar even een recent praktijk voorbeeld.
Het was weer zo’n ochtend en er kwam een vertraagde Intercity in plaats van de sneltrein. Moet je in Gouda zijn heb je dus niets aan de Intercity. Maar … er werd omgeroepen dat door uitval van de sneltrein de Intercity deze keer ook in Gouda zou stoppen. Nog geen vijf minuten onderweg meldt de machinist -of de conducteur, wie weet het nog wel- dat dit de Intercity is en niet stopt te Gouda. Was ik blij dat ik naar Utrecht moest en niet naar Gouda. Zoals ik al zei, ze weten het toch niet. Misschien dat de hele NS een keer een weekendje kan gaan ‘team builden’ en dan voornamelijk om te werken aan de interne communicatie. Alleen dan wel zolang als het geprivatiseert is (blijft?), anders is het overheid en kunnen wij het weer betalen.
In het volgende artikel van deze NS reeks nog veel meer ellende … eh … hilariteit.